บุปผาคะนึงครวญ

  บุปผาคะนึงครวญ

​

​

​

ซูจินเยว่ ชะตาชีวิตของหญิงสาวช่างอาภัพนัก เพื่อหาเงินฝังศพของบิดา ด้วยใบหน้าที่สะคราญโฉม หญิงงามผู้ใสซื่อกลับเสียท่าถูกแม่เล้าแห่งหอลับพันราตรีหลอกลวง
        บนชั้นพิเศษของหอลับพันราตรี คือสุดยอดที่ชมวิวทิวทัศน์ที่งดงามที่สุดในตรอกราคีแห่งนี้ ด้วยความสูงนับห้าสิบฉื่อ ทำให้สามารถชมทัศนียภาพรอบๆ เมืองหลวงได้อย่างสบายๆ ห้องหับบนชั้นพิเศษล้วนประดับตกแต่งด้วยสินค้าชั้นเลิศทั้งสิ้น เมื่อร่างบางของซูจินเยว่เดินมาถึงห้องที่สอง หญิงสาวก็พยายามรวบความกล้าก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเคาะประตูที่สลักด้วยลายไม้งดงามเบาๆ
                  

เพียะ! เพียะ! เพียะ!
       เล่นเอาซูจินเยว่ถึงกับหน้าหันเพราะแรงตบอย่างไม่ออมมือ ด้านอี้เหนียงโกรธจนตัวสั่นพร้อมกับชี้หน้าด่าหญิงสาวด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด

“สาวใช้ชั้นต่ำเช่นเจ้ามีสิทธิ์อะไรมาต่อล้อต่อเถียงกับคุณชายจ้าวผู้สูงศักดิ์ ไสหัวไปเดี๋ยวนี้! เด็กๆ …”

“ช้าก่อนอี้เหนียง” เหอลู่หลิ่งรีบเอ่ยขัดหลังจากที่มองทุกอย่างเงียบๆ มานาน

อี้เหนียงรีบประจบทันที “คุณชายเหอ ท่านอย่าได้ใจอ่อนยื่นมือเข้ามาช่วยสาวใช้ชั้นต่ำเลยเจ้าค่ะ เด็กๆ ลากตัวสาวใช้สารเลวผู้นี้ไปเดี๋ยวนี้!”

อี้เหนียงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดเมื่อรู้ถึงชะตากรรมของหอลับพันราตรีหลังจากนี้ เพราะบุรุษทั้งสองล้วนเป็นผู้ที่ไม่น่ามีเรื่องด้วยมากที่สุดในแคว้นเว่ยแห่งนี้

“ช้าก่อน” ครานี้เป็นจ้าวจิ่นเหิงที่พูดขัดขึ้น ขณะที่สายตาของชายหนุ่มกลับจ้องมองไปที่ใบหน้าของซูจินเยว่ด้วยความรู้สึกที่แฝงไว้ด้วยความโกรธ

ใบหน้าทั้งสองข้างของจินเยว่เต็มไปด้วยรอยแดงของฝ่ามือของอี้เหนียง มุมปากของนางมีเลือดไหลซึมจางๆ เพราะแรงตบเมื่อครู่

ใบหน้างามดุจหยกกลับมาคลี่ยิ้มดังเดิมพลันเอ่ยในสิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึง “ข้าขอซื้อราตรีของหญิงผู้นี้ได้หรือไม่อี้เหนียง”

“หะห๊า!” อี้เหนียงถึงกับอ้าปากค้างอย่างคาดไม่ถึง

ทว่าคนผิดที่ขวัญกล้าอย่างซูจินเยว่กลับรีบเอ่ยขัดขึ้นอย่างไม่ต้องคิด “ข้าขอปฎิเสธ!”